NYOKOT

Dening: Sumaryono

“Setan!” Bedor mencak-mencak ora kelegan. Wengi kuwi Bedor pasang nomer patang thuthukan 4097, nanging jebul nomer kuwi sajak ngece, metune 7904. Bedor mung bisa gedheg.

“Dor, piye?Yen golek wisik ya sing ndalan, kok malah diwalik-walik mumet pa?” Swarane Parna karo jegang, udud, lan ngombe susu jahe ing angkringan sing pancen kanggo agen togel saben dinane.

“Karepe mono bener Na, nanging ya piye? Kene udud-udude sabungkus wae, kowe begja ki.” Wangsulane Bedor karo nagih jatah. Parna pancen lagi kabegjan ing wengi kuwi. Nomer sing dithuthuk pas, ya 7904. Mula ora gumun yen Parna tampa dhuwit  6 yuta.

“Sapa kowe kok njaluk jatah, bojoku pa?”

Krungu  celathune Parna kuwi Bedor mung bisa meneng banjur nggeblas mulih. Tekan omah mung glundhang-glundhung ora bisa turu. Dheweke gumun karo Parna, kok bisa ngono? Sadurunge nuku nomer kuwi rak ya wis janji, sapa sing pener kudu eling kancane. Direwangi keblasuk kuburan, kudanan, sandhal pedhot kok ora pangerten karo kanca. Bedor kelingan lelakone ing wengi sadurunge. Ya wong loro kuwi tengah wingi nggoleki mbah Jenggot ing pucuk gunung saperlu njaluk butulan nomer sing bakal metu. Mbah Jenggot ngandhakake yen nomer sing bakal metu kuwi yen ora 4097 ya 7904. Mula saklorone banjur pasang milih salah siji nomer kanthi perjanjen sing nembus mengko kudu eling kancane lan Mbah Jenggot.

*****

“Iki halal, ora le nyolong apa maneh ngecu?” Parna ngibidi bojone sing ayu tur manis kuwi nganggo dhuwit atusan ewu.

“Rumangsane bojomu iki doyan dhuwit panas pa?” Celathune Ndari jengkel ngerti bojone sing getol tuku nomer kuwi.

“Ah, ora sah selak ta bu, kowe arep njaluk apa? Wedhak, pupur, gincu, apa mentahan wae?”  Pitakone Parna sajak ngeneng-ngenengi bojone.

“Ora sudi, aku trima minggat katimbang urip ora cetha ngene.” Wangsulane Ndari karo mingat-mingut.

“Husss! Wong wadon ora tata, ngene ki ya nganggo mikir lan bea. Kok sapenake dhewe malah mentheng kelek karo wong lanang.” Wangsulane Parna nambahi ramening swasana esuk kuwi. Parna pancen pria kang doyan main, nanging nggon babagan kayata madon, ngombe lan madat kuwi babar blas ora dilakoni. Yen umume wong sing doyan main kuwi ngembet neng babagan tumindak nistha liyane, nanging ora kanggone Parna.

Ndari mung bisa meneng ngampet kahanan mau. Eleka kaya ngapa Parna kuwi pria sing bisa nguwalake dheweke saka donyaning palanyahan. Menawa  Ndari pisah karo Parna, kuwi ateges bisa uga Ndari bakal bali ing donyaning kanisthan mau. Pikirane Ndari nrawang tekan ngendi-ngendi, ora krasa eluh netes ing pipine. Dheweke uga kelingan sapa ta Parna kuwi  dhisike. Parna sing jebolan pondok pesantren, sregep ngaji lan ibadah nanging ngapa saiki dadi ora nggenah sawise Ndari mari saka edane.

“Mas kula gadhah panyuwunan.” Kandhane Ndari lirih lan dumadakan basa marang bojone.

“Ana apa?”

“Mas Parna rumiyin kasil ngluwaraken kula saking donyaning kanisthan, nanging kenging menapa mas Parna dados mekaten. Panjenengan menika ingkang dados sopiring kulawarga, menawi ngaten menapa ingkang saged kula ugemi saking  panjenengan?” pitakone Ndari karo sesenggukan nangis.

Parna mung bisa meneng krungu kabeh mau. Parna uga rumangsa isin lan luput nanging kepiye wae kabeh mau wus kebacut lan angel anggone mandheg saka kekaremane mau. Dheweke uga kelingan nalika dhisik nate dakik-dakik ngisi ceramah ing pengajian supaya ninggalake lan brastha tindak nistha. Sing cetha sasuwene srawung karo Bedor, Parna dadi ora ndalan, ngendi ana botohan Parna ora kliwat. Malah wani-wanine iring-iringan jenazah uga kanggo botohan. Lanang apa wadon, cilik apa gedhe, enom apa tuwa ya apa tumon? Yen ngelmu katosan Bedor lan Parna kuwi uga tunggal guru. Mula ora gumun yen wong loro kuwi mlaku bareng ngumbar kekaremane.  Apa maneh ing kampung kuwi mesthi wis padha ngerti kabeh kondhange Parna lan Bedor. Pancen wis keblinger tenan Parna kuwi. Nduwe predikat kok mantan kyai. Yen saumpama mantan preman rakalap terus dadi kyai kuwi apik banget, nanging yen kyai terus dadi preman raenak kuwi rak ya kebangeten tenan.

“Selamat malam.” Parna kaget nalika ana motor chips mandheg ing angkringan. Pawongan loro nganggo jaket kulit nggawa gaman pistol kuwi enggal nggledah angkringan kang miturut lapuran angkringan kuwi kanggo agen judi togel. Ora ana sing obah kabeh meneng. Mung mripat pada kethap-kethip ngerteni petugas kepolisian mau nemokake barang bukti dhuwit, bonggol totor lan orek-orekan ramalan. Ora let suwe teka mobil patroli lan mandheg uga ing angkringan mau.

“Saudara Parna dan anda semua naik ke mobil!” ngono printahe polisi mau. Tanpa digetak maneh bakul angkring lan sing jajan ing angkring mau nedya munggah mobil. Kabeh digawa menyang kantor Polsek kang ora adoh saka kampung kuwi.

*****

Wengi kuwi Ndari klisak-klisik ngenteni bojone mulih. Dheweke gumun jam siji wengi kuwi jam paling telat mulih kanggo bojone. Nanging nganti tekan jam papat esuk Parna durung bali. Ndari dadi bingung, dikirane Parna ora bali merga ora dadi karepe nalika padha padudon. Ana rasa kuatir uga ing atine Ndari. Aja-aja dipulasara mungsuhe merga Parna kuwi ya wong sing kakehan polah.

“Parna!” Dumadakan ana swara saka jaba omah. Ndari kaget lan enggal nginguk jam dinding ing sacedhake TV wektu kuwi wis ngancik jam pitu esuk.

“Sinten?” Pitakone Ndari saka njero omah lan nedya bukake lawang.

“Bedor. Parna durung bali pa, kok sepi?” pitakone Bedor sinambi lungguh ing kursi tamu.

“Lho, biasane rak ya sarengan ta Mas Bedor.” Ndari genti takon Bedor.

“Ora, dik Ndari durung krungu kabar pa?” Pitakone Bedor saya ndadekake Ndari rakaruwan rasane.

“Wonten napa Mas, garwa kula kenging napa?” pitakone Ndari karo nreces gugup.

“Ya aja kaget, mau bengi kena razia lan saiki isih ditahan ana Polsek. Aja kuatir sedela maneh bali kok.” Wangsulane Bedor  sajak ngeyem-eyemi Ndari.

“Mulane ndang padha dilereni anggone main. Lho Mas Bedor kok ora digawa sisan?” Ndari gumun ewadene Bedor ora kena apa-apa. Nanging durung suwe anggone ngobrol Bedor wis njaluk pamit mulih.

Turut dalan Bedor mung klecam-klecem ngelingi Parna kang lagi ditangani kapolisen mau. Bedor pancen nekad nuduhake borok kuwi marang kapolisen amarga dheweke rumangsa diapusi dening Parna. Bedor serik merga Parna ora bisa dijak bebarengan. Ora mung kuwi, nalika bebarengan mbobol ATM wulan sadurunge Bedor ora oleh apa-apa, jarene dhuwite tiba embuh ora ngerti nggone. Kamangka sing uthek mbobol ATM mau ya Bedor, Parna mung njaga saka kadohan yen ana pawongan sing ngerti Parna bakal aweh pratandha.

“Terima kasih, atas laporan anda. Untuk selanjutnya tunggu proses kami.” Bedor isih kelingan ya ukara kuwi kang diucapke dening petugas nalika Bedor lapuran ing Polsek.

Esuk kuwi Bedor dandan necis lan nyiapake tas ransel isi sandhangan lan gawan saperlune. Pamrihe pengin urip tentrem ing desane kang wus sawetara rong taunan ditinggalake. Anak bojone mbok menawa isih gelem nampa dheweke. Durung suwe anggone metu saka omah, ujug-ujug wis dipethukake petugas saka Polsek.

“Saudara Bedor, anda mau kemana?” pitakone petugas mau.

“Oh, ini pak mau jalan-jalan, tamasya.” Wangsulane Bedor  sajak nggragap.

“Anda ikut kami ke kantor, ada suatu hal yang harus kita selesaikan. Anda juga menjadi tersangka kasus pembobolan ATM bulan kemarin.”

Petugas mau banjur nggawa Bedor ing Polsek. Tekan Polsek Bedor diadhepke petugas penyidhik jejer marang wong kang wus dilapurke ing dina sadurunge. Wong loro banjur ulat-ulatan tanpa ngerti kedadeyan satenane. (Maryun-Mer)

http://www.sastrajawa.com/nyokot/